Ξαφνικά, βραδύγλωσση

για τη Μακεδονία

και η Ακαδημία Αθηνών

Τι άλλο θα δούμε;

Το Ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα της χώρας.

Ο θεματοφύλακας της Ιστορίας μας…

Διέπραξε και αυτή το ολίσθημα να συνταχθεί με το ΠΡΟΣΧΗΜΑ της μειοδοσίας.

Ότι ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ η αλλαγή του σκοπιανού συντάγματος και έπεται (άκουσον-άκουσον) η χυδαία κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας.

Το ξέρουν. Οι υποκριτές της εύκολης τακτοποίησης

Ότι η ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΡΑ του ανήθικου αλυτρωτισμού είναι το όνομα.

Που αποτυπώνεται στο εδαφοφάγο Σύνταγμα.

Το ξέρουν. Οι υποκριτές της άμεσης παράδοσης.

Χωρίς το όνομα Μακεδονία πετιέται στα σκουπίδια κάθε διεκδίκηση,

Εδαφική, ιστορική, πολιτιστική.

Χωρίς το όνομα Μακεδονία δεν υπάρχει «μακεδονική» εθνότητα.

Δεν υπάρχει, «μακεδονική» γλώσσα.

Και επανισχυροποιείται το κρίσιμο ερώτημα ουσίας.

Για το κατασκευασμένο επιχείρημα των αναγνωρίσεων των Σκοπίων με το συνταγματικό τους όνομα από άλλες χώρες

Το ξέρουν και πάλι υποκρίνονται

Ότι οι συζητήσεις συνεχίζονται.

Γιατί ανεξάρτητα και αν αναγνωρίσουν τα Σκόπια όλες οι χώρες του ΟΗΕ.

Ο ίδιος ο ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Σύμπαν.

Όλοι –και πριν και τώρα και πάντα- ΘΑ ΕΚΛΙΠΑΡΟΥΝ την υπογραφή της Ελλάδος. Την ταυτότητα νομιμότητας.

Γιατί αν δεν είναι έτσι, δεν θα υπήρχε θέμα.

Θα ήταν νόμιμοι εδώ και 25 χρόνια.

Αλλά, παραμένουν παράνομοι. Με πλαστό διαβατήριο. 25 χρόνια τώρα.

Η ανακοίνωση της Ακαδημίας Αθηνών «άλλαξε τα φώτα» στο Πνεύμα που θα έπρεπε να υπηρετεί.

Και το σεβασμό στις Γνώσεις και την Εγκυρότητα των Ιδρυτών της.

Για προσέξτε τι λέει:

«Η Ακαδημία Αθηνών παρακολουθούσα αδιαλείπτως το εθνικής σημασίας αυτό θέμα, έχει κατ’ επανάληψη διατυπώσει δημοσία τις θέσεις της με βάση αδιάσειστα ιστορικά, πολιτιστικά και αρχαιολογικά δεδομένα.

Επισημαίνει ότι απαραίτητη προϋπόθεση οποιασδήποτε συμφωνίας για την ονομασία του κράτους των Σκοπίων πρέπει να είναι η τροποποίηση του Συντάγματός του, η εγκατάλειψη των αλυτρωτικών διεκδικήσεων (σχολικά βιβλία, γεωγραφικοί χάρτες, αγάλματα Μ. Αλεξάνδρου, κλπ.) και της οικειοποίησης της ιστορίας, του πολιτισμού και των συμβόλων της χώρας μας.

Ο τόπος εγκατάστασης ενός λαού -και μόνον- δεν είναι προσδιοριστικός της ταυτότητάς του. Η παρατεινόμενη εκκρεμότητα δεν είναι προς το συμφέρον και των δύο χωρών».