Εάν το “σκυλί πολέμου” Πόνσε

είχε δίπλα του Λιβάγια

θα ήταν άλλο αποτέλεσμα

Ο φθόνος της ζήλιας είναι μοχθηρός.

Ο χειρότερος…

Οι κατεψυγμένες νοοτροπίες είναι αδιόρθωτες.

Δεν αλλάζουν. Όπως και οι εσκιμώοι…

Υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα οι γνωρίζοντες και οι μη γνωρίζοντες…

Οι δεύτεροι, συντριπτική πλειοψηφία.

Στραβάδια και ξερόλες. Οι αφόρητοι…

Επέλαση εξυπνακιστών. Στόχος, η απαξίωση της ΑΕΚ.

Το 0-3 έσκασε σαν ευκαιρία-παγίδα, για τον αυτο – εξευτελισμό τους…

Πρώτος – πρώτος ο έμφορτος που υποφέρει από το βάρος της πολυγνωσείας (!!!)

Που νομίζει ότι είναι ο Ένας – ένα προσωπικό πανεπιστήμιο μπάλας (!!!)

Βαρύγλωσσος ως συνήθως, φιλοσόφησε…

Μπέρδεψε τις “νύχτες με τις άμυνες”.

Κοινώς έμπλεξε το σώβρακο με τη γραβάτα.

Ένα λεπτό σιωπής, στη διαπρεπή αυτή φιλολογία (!!!)

Πάμε στο 0-3. Εξηγούμαι.

Όποιος δε βλέπει απέναντι τον αντίπαλο

δεν βλέπει το ΟΛΟΝ του ματς…

Δεν είναι μονόφθαλμος.

Είναι θεόστραβος… 

Γιατί δεν είδε ή δεν είδαν…

Από το πρώτο δευτερόλεπτο το ΑΝΕΛΕΗΤΟ ΠΡΕΣΙΝΓΚ του Άγιαξ

Δεν είδαν τους δέκα παίκτες του, πάνω στους ισάριθμους της ΑΕΚ.

Δεν μιλάω για ψευτοπρέσινγκ, δέκα ή είκοσι λεπτών.

Μιλάω για ΔΥΟ ΩΡΕΣ, συν τις καθυστερήσεις.

Τέτοιο πρέσινγκ διαρκείας – απόλυτου ολοκληρωτισμού –

ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΩ ξαναδεί.

Με αυτή την προετοιμασμένοι επιχείρηση. “Σε αρπάζω από το λαιμό και σε πνίγω”

η ΑΕΚ αντέταξε ΥΠΕΡΨΥΧΑΡΑ. Αγριότητα θηρίου.

Ολόκληρα 45 λεπτά με το μαχαίρι στα δόντια

τους σακάτευε τον τσαμπουκά.

Φαινόταν ΑΝΩΤΕΡΗ σε όσους ξέρουν να βλέπουν.

Και σίγουρα θα έβαζε και γκολ αν ο τεράστιος πολεμιστής Πόνσε

είχε δίπλα του τον Λιβάγια.

Τρεις φορές ο Πόνσε ΓΕΛΕΙΟΠΟΙΗΣΕ και τα δύο στόπερ

και έφτασε κατάφατσα στο γκολ.

Επομένως, με Λιβάγια εκεί, οι τρεις φορές θα ξεπέρναγαν και τις έξι-επτά

που θα σήμαινε ‘’ψυχροπολεμικό γκολ’’.

Εκεί και σ’ αυτό το σημείο κρίθηκε ο αγώνας. Αρέσει δεν αρέσει…

Στο β’ μέρος μέτρησε το γρήγορο γκολ.

Όχι όμως 100%. Όπως λένε…

Γιατί, μέτρησε κατά 80% και πάνω το λυσσώδες πρέσινγκ του Άγιαξ

που ΣΥΝΕΧΙΣΤΗΚΕ (σαν να ήταν κομάντο) μέχρι και τις καθυστερήσεις.

Μοιραίως αφανίστηκαν οι δυνάμεις των παικτών της ΑΕΚ

που ήθελαν και ΔΕΝ μπορούσαν. Δεν τους αδικώ.

Γιατί σμπαραλιασμένοι και κατάκοποι τα έδιναν όλα.

Ψυχή, σώμα και πνεύμα. ΕΥΘΥΤΗΤΑ ΕΥΘΥΝΗΣ!

Και κάτι που ξεφεύγει από τους “μάγκες” της υψηλοκριτικής…

Το 0-3 είναι καρνάβαλος. Ψευτοεικόνα.

Γιατί τα δύο γκολ δεν ήταν απλώς υπέρτυχερά.

ΗΤΑΝ ΣΚΑΣΤΟΙ ΜΙΚΙ-ΜΑΟΥΣ. 

Η ΑΕΚ μπορεί! Είναι ομάδα.

ΨΥΧΑΡΑ! Ξέρει να ξεπερνάει ακόμα και ψυχολογικές θύελλες…

Θέλω να δω ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ ΝΙΚΗΣ την Κυριακή.

Να θυμούνται, ότι σε πληγώνει σε ΑΤΣΑΛΩΝΕΙ!

Τους λέω ευθέως, είστε παικταράδες. Άτρωτοι.

Γυρίστε πλάτη στους μοιρολάτρες.

Και προπαντός, στις μόνιμες μοιρολογίστρες…

Πάντοτε εκ προθέσεως. Ποτέ, ΕΞ ΑΜΕΛΕΙΑΣ (!!!)