Το γκολ πρόκρισης του Βάλτερ Βάγκνερ, που έκλαψε τότε όλη η Σερβία…

Μνήμες που δεν ξεχνιούνται!
ΘΥΜΙΖΩ
τις Ιστορικές προκρίσεις της ΑΕΚ
που ξεπέρασαν και τις ταινίες τρόμου

ΑΕΚ και Ευρώπη, ΑΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ ΣΧΕΣΗ.

Αταίριαστη, ναι. Εχθρική, όχι. Φιλική, ποτέ.

Η διαιτησία-το κρυφό της όπλο-δεν έχει

πάρει ποτέ βραβείο αυστηρής ουδετερότητας.

Δεν μιλάω για αντικειμενικότητα, γιατί δεν υπάρχει.

Είναι μαντήλι στα μάτια. Ποτέ δεν θα υπάρξει.

ΛΕΞΗ ΑΠΑΤΗ, στο ποδόσφαιρο. Πολυμεταχειρησμένη…

Συνήθως συγκάλυψη αθλιοτήτων και αθλίων…

ΕΝΑ ΦΑΟΥΛ υπέρ ΑΕΚ ολόκληρο πρώτο ημίχρονο

έδωσε χθές ο αισχρός Ρώσος…

Κοιτάξτε, την στατιστική του ματς. Ανατριχιάστε.

Βάρβαρα χτυπήματα κάρτας πάνω στον Μάρκο τα έβλεπε χάδια.

ΔΕΝ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΑΝ. Ούτε με ένα φάουλ…

Ο άλλος στη Σκωτία αυτοτυφλώθηκε. Σήκωσε κάρτα πρόστυχης αποβολής.

Και πότε; Στο δεύτερο ημίχρονο. ΤΟ ΒΑΡΟΜΕΤΡΟ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ…

Δεν θυμώνω. ΕΞΟΡΓΙΖΟΜΑΙ που δεν του πήραν τη σφυρίχτρα.

Μάτια ΕΧΟΥΝ οι χοντρόσβερκοι της ΟΥΕΦΑ.

Συνείδηση ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ. Το χρήμα μετράει. Το ήθος ζημιώνει τσέπες…

ΑΕΚ και Ευρώπη για εμένα ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ σχέση άνιση. ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΗ.

ΑΕΚ και ο κόσμος της…  Πότε, χειροκρότημα. Πότε εκτροχιασμός.

Ασυγκράτητη γκρίνια. Ποτέ με την ομάδα και το όνομα της συνολικά.

Πάντοτε, με τους εκάστοτε διοικητές της.

Υπάρχει και κάποια περιορισμένη διεστραμμένη εκτροπή. Ανεπίτρεπτες προσωπικές επιθέσεις και στους παίκτες.

Που εμένα δεν μου αρέσουν. Με ανατριχιάζουν…

Όλος ο πρόλογος συνδέεται

με τις τεράστιες διεθνείς επιτυχίες σε ξένα εδάφη.

Ήμουν εκεί. Επιτόπου.

Στην καταψυγμένη Μόσχα και στο Βελιγράδι των δακρύων.

Οι ιστορικές αυτές προκρίσεις ξεπέρασαν και τις ταινίες τρόμου.

Στην Μόσχα, αντί για παγωμένα πόδια και κορμιά έβλεπες σηκωμένες ξιφολόγχες που ζητούσαν ΝΙΚΗ ΠΡΟΚΡΙΣΗ.

Απέναντι στην παντοδύναμη της εποχής Δυναμό Μόσχας.

Εκεί είδα -δεν έχω ξαναδεί όμοιο του- διαιτητή παλίκαρο.

Καθαρό κούτελο. Πανέντιμο.

Σφύριξε μέσα στον χαμό του ψύχους ελάχιστα λεπτά πριν την λήξη

πέναλτι υπέρ της ΑΕΚ. Όλοι στήλες άλατος. Στο γήπεδο και εξέδρες.

Εκεί είδα το φαινόμενο κανένας παίκτης της ΑΕΚ να μην πηγαίνει να το κτυπήσει. Καταξυλιασμένος πήγε ο Τάσος. Έριξε “καταψυγμένο” σουτ και να, το ΓΚΟΛ ΠΡΟΚΡΙΣΗΣ!

Στο Βελιγράδι απέναντι στην υπερομάδα του Ερυθρού Αστέρα

θα το έβαζε στα πόδια και ο Χίτσκοκ-ο μετρ του τρόμου.

Καταιγίδα αλλαλαγμών και ήχοι ζούγκλας στις εξέδρες.

Νόμιζες ότι άνοιγαν τα έγκατα της γης. Σειόταν ολόκληρο το γήπεδο.

Νωρίς-νωρίς ο Βάλτερ Βάγκνερ-ο κατάψυχρος Γερμανός-με σουτ προπόνησης

και να το γκολ ΧΡΥΣΑΦΙ!

Η μοναδική άδικη πρόκριση της ΑΕΚ.

Αλλά έτσι είναι η μπάλα. Νομιμοποιεί και την αδικία γιατί έτσι γουστάρει. Και σε όποιον αρέσει…

Ο ανήθικος διαιτητής δεν καλύπτεται από παρόμοιο άλλοθι. ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ!

Το Βελιγράδι έκλαιγε. Δίπλα μας.

Πένθιμο ρέκβιεμ μπαχ όλοι οι Σέρβοι. Στα αυτιά μιας πληγωμένης Σερβίας.

Δεν το κρύβω βούρκωσα και εγώ χωρίς να το καταλάβω.

Το ίδιο και ο Μιχάλης Αρκάδης και ο Λουκάς Μπάρλος Οι διπλανοί μου.

Μια ακόμη απόδειξη.

Γιατί το ποδόσφαιρο είναι ο μεγάλος σταρ. Ο ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΟΣ

Του αθλητισμού. Ο εκτός πρόβλεψης, ΕΠΙΠΕΔΟΥ και ποιότητας.

ΥΓ: Μια ιστορία από την βραδιά-θρίλερ της ΑΕΚ στο Βελιγράδι:

«Να θυμηθείς την ιστορική πρόκριση -μέσα στο Βελιγράδι- από τον τότε πανίσχυρο Ερυθρό Αστέρα;

Φοβερή νύχτα. Οι Σέρβοι έχαναν κάθε δευτερόλεπτο γκολ στα τελευταία εφιαλτικά λεπτά. Τρομάξαμε μην πάθει τίποτα ο Λουκάς. Δεν άντεχε να βλέπει. Καθόταν αριστερά μου με το κεφάλι στα γόνατα. Ο Μιχάλης δεξιά μου δεν έχανε φάση.

Ξαφνικά φώναξε:

«Αφού έχασαν και αυτό το γκολ, πήραμε την πρόκριση».

Αυτό ήταν. Μέχρι το τέλος ο σκυμμένος Λουκάς ούρλιαζε:

«Μιχάλη, ξαναπές το».

Το ξανάπε πάνω από δέκα φορές.

Τι νύχτα; Χωρίς υπερβολή, και το 10-1 θα ήταν δίκαιο αποτέλεσμα…

Είμαστε και οι τρεις τόσο εξοντωμένοι, που μείναμε καρφωμένοι στις θέσεις μας.

Βλέπαμε τους Σέρβους και μέσα στο γήπεδο και στις εξέδρες να σπαράζουν στο κλάμα.

Αθάνατη ΑΕΚ!

***Από το ΒΙΒΛΙΟ «90 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ Α.Ε.Κ.».